dinsdag 27 oktober 2015

Stadskantoor Utrecht

Ik was laatst tweemaal bij het nieuwe stadskantoor van Utrecht. Een mooi gemeentehuis! Zeker als het buiten donker is en de verlichting van binnen naar buiten schijnt een licht en kleurrijk geheel. De vide binnen is een geweldige ruimte.
Hier wat foto's.


































zondag 25 oktober 2015

26 uur in Parijs

Op 28 en 29 augustus ging ik voor 26 uur naar Parijs. Gewoon omdat het kan. Dát, en natuurlijk omdat ik graag weer eens naar Parijs wilde.
Hierbij de foto's en mijn ervaringen.



Zoals wellicht bekend ben ik fan van de lange afstandsbussen die vanuit Duitsland ook Nederland bereiken. Het snelgroeiende Meinfernbus heeft onlangs ook buslijnen gestart vanuit Nederland naar Antwerpen, Brussel en Parijs. Hoog tijd om die kant op te gaan.




Op vrijdagochtend 07:30 vind ik mezelf op Rotterdam Centraal. Voor 16 euro mag ik mee met de rit die met alleen een tussenstop in Antwerpen rechtstreeks naar Parijs zal rijden. De ritduur is met 6 uur 10 minuten een stuk langer dan de Thalys, maar ja: daar valt ook niet tegen op te racen.

De rit verloopt eigenlijk volledig zonder noemenswaardigheden, en bestaat dan ook grotendeels uit slapen en lezen. Prima op tijd arriveren we in Parijs.





Parijs

Mijn idee van deze trip is het afmaken van een aantal losse eindjes: dingen die ik nog in Parijs wil doen maar waar het eerder gewoon niet van kwam. En in een stad als Parijs is er altijd wel nóg iets te doen.



Het eerste waarmee ik begin is de ring van tramlijnen die recent net buiten het Parijse centum is gelegd. Een deel ken ik al, maar in het noorden en het oosten zijn nog wat kilometers te ontdekken.

Het blijkt dat deze lijn van/naar Saint Denis een van de oudere is, althans het materieel is al op leeftijd. De lijn voert door de mindere delen van de stad, de Banlieue. Het gemiddelde jaarinkomen hier is €16.000. De sfeer op straat is goed maar de armoede is zichtbaar. Op pleintjes staan groepjes rond winkelwagentjes die dienen als grill.
Ook rijdt hier een eenrailerige tram. Of anders gezegd: een bus met een geleiderail. Het voertuig rijdt eigenlijk best prettig maar enig voordeel boven een gewone tram is me niet duidelijk. Omdat in Frankrijk het design een niet on-belangrijk deel van een ontwerp is, is de zijkant van de tram volledig gesloten. Ook de geleding. Deze klapt op een slimme maar wat knullige manier naar buiten in de binnenbochten om te voorkomen dat de wand klem komt te zitten.

In het oosten tref ik het splinternieuwe Philharmonie de Paris. Een bizar gebouw. Ernaast ligt het hippe, gezellige en ruime Parc de Villette. Hippe jongeren breakdancen, werknemers relaxen na de werkweek in de laatste zonnenstralen. En een verdwaalde Nederlandse reiziger beziet het allemaal tevree. 

Na ingecheckt te hebben in het hotelletje ga ik op stap naar de Heilig Hartkerk, lokaal (en daarbuiten) beter bekend als de Sacré-Coeur. Het gebouw is prachtig, maar op zaterdagavond zijn de treden ervoor bezaaid met romantiserende stelletjes. En die stelletjes worden geplaagd door talloze figuren die armbandjes of bier willen slijten. geen goede sfeer. Exit Maarten.
Via Paris Est te gaan (de klassieke benaming Gare l'Est hebben ze kennelijk in de ban gedaan), een van de mooiere Parijse station, ga ik terug naar het hotel.









 






































Provins
De volgende ochtend sta ik achtelijk vroeg op om met de eerste stadsbus terug te keren naar Paris Est. Omdat het nog zo rustig op de weg is, iets over zessen, kan de bus overal flink doorrijden; zo snel ga je niet vaak door het 'altijd' drukke Parijs. Met tegen de zeventig op de teller leggen we kilometer na kilometer af. Machtig.



Op Paris Est pak ik de Transilien naar het plaatsje Provins. De Transilien zijn voorstadtreinen, maar anders dan het er op lijkende RER. Zo komen ze niet in het centrum van Parijs. En de trein die ik nu ga nemen, scheurt bovendien de eerste 52 kilometer non-stop door. Dat is meer dan menig intercity in Nederland tussen twee stations aflegt.
Deze rit wordt gereden door een hybride-treinstel. Eerst onder draad op elektriciteit, en halverwege overschakelen op de dieselmotor.


Ik kom heerlijk vroeg aan in Provins.
Het is een leuk provinciestadje (hé, een woordgrapje) dat een mooi centrum heeft dat net aan het wakker worden is. De marktlui zijn hun spullen aan het opstellen, het zonlicht is begonnen met het opwarmen van de lucht. De stad ontwaakt.
De claim&fame van Provins is dat het een redelijke intacte vestingstad is. Het is er goed plaatjes schieten.

Met de trein keer ik terug naar Parijs. Met de metro en de RER reis ik af naar Créteil. Een voorstadje waar een kilometers lange HOV-buslijn begint die grotendeels over een vrije busbaan voert.
De twintig kilometer lange route is inderdaad hoogwaardig, de gemiddelde snelheid is hoog maar niet spectaculair. Dat komt vooral doordat de bussen overvol zijn en derhalve de halteertijden lang. Ik zweet me kapot in de drukte en al met al is de rit geen onverdeeld succes.

Ik wil de zuidelijke bovengrondse lijn 6 nog doen. Het is een mooie route door Parijs. 
Samen met talloze andere toeristen stap ik uit bij de halte Bir Hakeim. Aan de naam zou je het niet zeggen, maar deze halte geeft toegang tot de meest beroemde landmark ter wereld: de Eiffeltoren.
Genietend van mijn laatste zonovergoten minuten in de stad loop ik wat heen en weer over de Champ-de-Mars, de grasvelden onder aan de toren.

Met een stadsbus ga ik terug naar het internationale busstation waar ik hoop de Meinfernbus terug naar Rotterdam te vinden.






































Terugreis
Het meest memorabele deel aan deze trip is toch wel de terugreis.
15:30. Beoogd vertrek van de bus naar Antwerpen, Rotterdam en Den Haag. Maar er is geen bus en dus ook geen vertrek. Wel aan handje vol potentiële reizigers die mee willen.
Van andere chauffeurs krijgen we te horen dat er gedoe is op de snelweg naar Lille. Boze woonwagenkampbewoners die fik hebben gestookt op de snelweg. Gevolg: snelweg dicht, eindeloze files.
Iemand van ons krijgt een smsje van Meinfernbus: verwachtte vertraging twee tot drie uur. Iemand anders zit echter al sinds 11:00 te wachten op haar bus.
We vragen een andere Meinfernbus naar Nederland vriendelijk of we mee mogen. het kost wat overredingskracht, maar het lukt.
Met zes ongenodigde maar welkome passagiers vertrekt deze bus naar Utrecht en Amsterdam.
Na een uur lopen we op een file van indrukwekkende omvang. Mondjesmaat worden auto's een landweggetje op geleid. Maar de politie laat ons en vrachtwagens nog wat verder de snelweg op rijden, aangezien deze grote voertuigen de bocht naar het landweggetje niet kunnen maken. We belanden nu in een file met alleen maar vrachtverkeer. We stappen uit.

Ook deze file lost op een gegeven moment op, en we vervolgen onze weg.

Te laat voor de laatste trein naar Zoetermeer arriveer ik in Utrecht, waardoor deze dag nog een nachtelijke staartje krijgt.