zondag 28 december 2014

Winterwandeling Vught - Den Bosch

Op 28 december ging ik naar Den Bosch. Vught eigenlijk, maar de spoorwegen gooide wat roet in het eten. 
28 december gaat in de boeken als een koude dag. Het sneeuwde, voor de tweede dag achtereen. Daarom begin ik met twee sfeerfoto's van Zoetermeer op een heel vroege zaterdagochtend. 

Zoetermeer, 27 december 06:40






Er reden geen treinen voorbij Den Bosch door een ongeplande verstoring. Nu is dat niet heel erg als je naar Den Bosch wilt, maar ik had gehoopt naar Vught te gaan. Een stadsbus bracht uitkomt.
Op Den Bosch sprak ik een Amerikaan die al een tijdje in Nederland woont. Hij is voor mij de eerste buitenlander die ook negatief is over het Nederlandse spoorvervoer. Doorgaans zijn buitenlanders een stuk positiever over de NS dan de Nederlanders; hij vormde de (welkome?) uitzondering.

Afijn. Vught dus.


Vught

Ik had weinig verwachtingen van het centrum van Vught, en dat bleek terecht. Er is weinig uitmuntends te vinden in Vught. De bevroren sneeuw droeg knarsetandend mijn gewicht. De straten waren grotendeels spekglad op dit vroege uur (10:00).














De Bossche Broek


Vanuit Vught loop je gemakkelijk naar de polder De Bossche Broek. Het is een groene zone net ten zuiden van Den Bosch. Het vormde een inundatiegebied voor de vesting. Nu is het een prachtige groene oase net buiten de stad. En met dit heldere weer is het makkelijk mooie plaatjes schieten.  En aldus geschiedde.















Klodder bevroren water aan het prikkeldraad.


Er heerste een fijn sfeertje. Het verstilde tijdloze, winterlandschap, de strak blauwe hemel, het zicht op de ontwakende stad, de zeer spaarzame tegenliggers, en in de verte het geluid van spelende kinderen.





De vesting Den Bosch.

De wind komt hier overwegend vanuit één richting. Dat blijkt uit jarenlang wetenschappelijk onderzoek, én uit deze enkele foto.

Sneeuwmannen for real! Retro Oud-Hollands 2.0.








Den Bosch








Ik bezocht het Stedelijk Museum 's-Hertogenbosch en het Noord-Brabants Museum. Het eerste heeft verrassende moderne kunst in een superhip gebouw. Het Noord-Brabants Museum is ook de moeite waard. Het is vele malen groter dan ik had verwacht, met twee gave tijdelijke tentoonstellingen. Een over de Romantiek, en met kunst van 'bevroren' vloeibare materialen.

In de zaal met romantische nachttaferelen komt de maan nogal vaak duidelijk in beeld...



De tentoonstelling Freeze.










Daarna ging ik nog even door de stad en bezocht in Museum Slager. Dat heeft niks te maken met de onderschatte kunst van beenhouwerij, maar over de gelijknamige drie generaties van één Bossche kunstenaarsfamilie. De vaste collectie sprak me meer aan dan de tijdelijke over Heijboer.



Ik sloot mijn bezoek aan Den Bosch af met een ritje met de Binnenstadsbus. Wisselend succes.
Sinds de nieuwe dienstregeling rijden er geen lijnbussen meer door de binnenstad, maar wel een kleine elektrische, gratis pendelbus. Deze rijdt echter dwars door winkelstraatjes en sluit achter aan de dramatische parkeerfile. De bus is dan ook werkelijk trager dan lopen. De bussen van-naar de drie P+R zijn echter een groot succes. Elke rit zit weer bomvol.

Al met al een geslaagde dag. Mooie koude wandeling, mooie kunst.

maandag 15 december 2014

Arnhem, Ressen, Nijmegen en Breda

Op 7 september voelde ik het wandelvirus weer de kop op steken. Op dus naar Gelderland.


Station Zoetermeer heeft in het juiste seizoen best aardige kleurschakeringen


Station Arnhem

Het spierwitte hoofdstation  van Arnhem heeft een aantal aardige lijnen.

De eveneens witte ICE naar Duitsland -door treinhobbyisten soms tube tandpasta genoemd- past mooi bij het station.



Dit ding lijkt wel een boot.






De loshangende luidsprekertjes in het on-affe plafond zijn schattig.

Een aanpalende woonstraat hang vervaarlijk ver boven de verdiepte sporen. Zó, dat allitereert lekker!



Station Lent


Mijn eerste keer op station Nijmegen Lent. Het heeft een hippe vormgeving.




Ik had het oprechte voornemen om de nieuwe verkeersbrug over de Waal, de Oversteek, te bewandelen. Ik was het station nog niet uit, of ik ging al twijfelen. Een eenvoudig bordje kondigde een wandelroute aan langs zegen. Ik kende het hele woord zeeg nog niet eens, dus ik liet me graag overhalen.
PS. De Oversteek heb ik op 14 december alsnog genomen. Een prachtige fietstocht, met een waterige zonnetje op de koude ochtendnevel. Helemaal fantastisch, maar helaas geen camera bij me.

Op weg naar de wandeling -die begon verderop- enige bijzonder architectuur. Of moet ik zeggen: bijzonder enige architectuur?













De natuur pakt de ingepikte ruimte meedogenloos terug.

Lone Tree near Nijmegen.

Tussen Arnhem en Nijmegen wordt een nieuwe vrijliggende fietsroute aangelegd. Het Rijnwaalpad ligt er al deels. Speciale bewegwijzering vestigt de aandacht op de nieuwe route.


Prachtige roodaccenten.

Het centrum van Ressen is... nou ja, ruim opgezet.

Eindelijk ben op de route terecht gekomen. De route duikt meteen een groen pad in.

De wandeling voert over boerenerven en -velden. Spannend.





Iemand vermist?

Het pad wordt er niet makkelijker betreedbaar op. Het struikgewas is hier best hoog. Zul je altijd zien: mijn kapmes vergeten!



Mooie lucht en dito verdwijnpunt aan de horizon.

In de boom: een kaak van een koe?


Verkopen ze hier nou fruit of au-tomaatjes?

Het fruit automaatje.

Dat fietspad hè...?

De route wordt nog spannender als het een boomgaard in duikt.

Ehm, mist hier niet iets?

Verderop wordt er geplukt in een van de talloze boomgaarden. Het ziet er -en klinkt- gezellig uit.


De appelopbrengst per boom is gigantisch. De rode blozen op de appels is super.


Niet geplukte appels komen toch van pas aan de voedselketen.


Terugkerend bij de binnenstad van Ressen nog wat verdwaalde kerstbomen.

Schattig enzo.

De brandweerkazerne van Ressen.

Het transferium P+R Waalsprinter. Het middenpunt van deze rotonde bestaat uit een heuse snelweg.


Nijmegen


Terug in Nijmegen. Het Valkhof is in dit zonnetje gewoon helemaal oké.





Ik start mijn smartphone en luister naar de wandel-podcast over de Romeinen die hier actief zijn geweest. De wandeling voert naar de oostkant van Nijmegen. Het begint al met prachtig uitzicht op de Ooijpolder. Wat een uitgestrekte parel zo vlak bij de stad.



De architectuur in het wijkje Hunneberg, waar vroeger het kampement van de Romeinen stond, laat niet aan de fantasie over dat er vroeger iets heeft gestaan van historische importantie. Op het wegdek zijn de voormalige muren aangegeven.








Maar er zijn ook modernere uitingen van de bouwkunst.









Terug op station Nijmegen.


Ja, er werd gedanst op het stationsplein, met live muziek.



Station Breda


Het station Breda was vandaag nieuw geopend. Met een splinternieuw busstation. En een spannende hellingbaan dwars door het gebouw.

















Met een foto van de bus waarmee ik Breda verliet eindigt deze reisblog. Half naar buiten kijkend, half slapend rijd ik naar Utrecht met deze Brabantliner.