woensdag 26 mei 2010

Rampenoefening rotterdam blijdorp 2

Slager verkoopt rampenoefeningsbroodjes

Rampenoefening rotterdam



Verzonden vanaf mijn HTC

donderdag 20 mei 2010

Instappers

[open file]

Een van de verwonderlijke zaken in de wereld die nauwelijks als zodanig (h)erkent wordt, is het instapproces van een bus of trein of tram. Er vindt bij het instappen een interessant stukje intermenselijke interactie plaats.

Ik reis geregeld met de bus. Ik weet dat op het tijdstip en de route dat ik meestal reis, er meer dan genoeg plek is in de bus. Dat wil :zeggen iedereen kan zitten of beter zelfs: iedereen heeft een rijtje stoelen voor zich zelf.
Mijn mede-passagiers weten dit ook: nagenoeg allemaal zijn het ook reguliere busklanten. Desondanks, en daar komt mijn verbazing, staan ze te dringen om naar binnen te mogen. Op zoek naar een plekje, en dan toch wel heel graag het beste plekje. Het gevoel van schaarste is voelbaar, daar tijdens die paar seconden in de mensenprop die ontstaat bij de voordeur van de bus.

Ik heb inmiddels de ratio van het gebeuren ingezien, en handel tegendraads. Ik stap als laatste in.
Vooropgesteld dat er plaats genoeg is maar dat er wel medereizigers zijn, is het immers juist verstandig om je plek uit te kiezen aan de hand van wie al waar zit. Zitten achterin de bus jongeren luidruchtig te praten, ga dan voorin zitten. Zit voorin een leuke meid/jongen, ga dan vooral daar zitten waar je zicht op hem/haar hebt. Beter nog is dat je kan kiezen of je opgevouwen naast een stinkende dikzak gaat zitten, of riant naast een aantrekkkelijker iemand. Ga je als eerste de bus in, dan laat je de keuze aan hen, en het is vooral afhankelijk van jouw looks hoe deze keuze uitvalt.

[zend]

vrijdag 26 maart 2010

Onderweg 2.0

[open file]

Ik schrijf deze blog in de trein. Een SLT-trein. Maar het had net zo goed de bus kunnen zijn. Of de tram.
Want deze blog is de eerste die ik schrijf vanaf mijn nieuwe technospeeltje, mijn web-enabled mobiele telefoon. [glunder] Het is een knots van een apparaat en een knots van een verschil ten opzichte van z'n voorganger, een eenvoudige Nokia. Maar het verschil zit 'm vooral in de gewenning dat ik voortaan overal ingeplugd ben op het wereldwijde web. Wouw! Als ik me iets afvraag, zomaar iets, dan kan ik het ter plekke right now right there opzoeken. Een snelheid die onze huidige moderne samenleving kenmerkt. We leven in een informatiemaatschappij die draait om alles en we ongeduldige tijd die draait om altijd. Het nieuws (er zit een rss-reader op de telefoon die onder andere mijn zelfgebouwde gecombineerde feed leest over mijn interessegebieden), het weer, mijn mail, of een Wikipagina over de draagtijd van kangaroo's, het is binnen handbereik. Letterlijk.
Hoezeer ik me vaak afzijdig en zelfs afkerig heb opgesteld tegenover het altijd maar ingeplugd zijn van mijn leeftijdgenoten, doe ik er nu zelf met volle teugen aan mee. Dat is nog wel eens een diepgaandere psycho-analyse waardig, die ik met jullie (hallo lezers!)zal delen.

Tot slot, hierop aanhakend.
Ik schrijf dit op de dag dat de NS zijn eerste trein met WiFi presenteert. Een enorme vooruitgang, en bovendien een buitengewoon aardige service aan de klanten. Bravo dus.
Misschien dat ik er gebruik van ga maken. Tot die tijd log ik in op het wat tragere 3G-netwerk dat mijn knotstelefoon ook lust.

[verzend]

zondag 7 maart 2010

De '90s

[open file]
Ik dacht dat ik nooit wat had met muziek. In elk geval niet in mijn jeugd. Weinig muziek geluisterd. Of gezien natuurlijk, op MTV/TMF.
Toch verbaas ik mezelf zo-af-en-toe dat, als ik rondstruin op Youtube, ik best veel tegenkom uit mijn jeugdperiode. De jaren '90. Sowieso een populaire periode voor veel Youtubers, aangezien dat natuurlijk de
generatie die destijds precies opgroeide met Internet.
Zelf ben ik redelijk vroeg met Internet begonnen, zo in '95, en had al snel een eigen homepage. Enige tijd heb ik alle ontwikkelingen enthousiast en grettig gevolgd. Later heb ik het losgelaten. De techniek ging steeds sneller sneller. Dat hield ik niet bij. Het accent van de ontwikkelingen op Internet verschoof nog wat later van techniek naar gebruikersmogelijkheden. Interactiviteit enzo. Maar laat ik nou met weinig hebben met dat hele 2.0-gedoe. Een Youtube-reactie hier en daar, dat lukt me nog wel.
Dat ik een weblog begonnen ben, mag een wonder heten.

Afijn, muziek dus.
Het is nu 06:15, zondagochtend en ik zit te /Tuben/ en kom van alles tegen. Grappig hoe sommige dingen in je herinneringen gegriefd staan. Hoe je elk woord nog kent. Het is natuurlijk bewezen dat de muziek uit je jeugd het meest bijblijft. Of was de muziek destijds gewoon zo goed?

Als plug een megamix van het Nederlandse Alice Deejay, daar heb ik goede herinneringen aan.

[zend]

zondag 28 februari 2010

Blog 1

[open file]
Een weblog. Ik. Wie had dat ooit gedacht?

Net als talloze andere loggers heb ik goede voornemens. Ik ben voornemens leuke stukjes te schrijven. Ik ben voornemens heel trouw regelmatig stukjes uit te brengen.


Yeah, sure. Hoeveel van die blogs verzanden niet in een middelmatig archief van ooit actuele tekstjes?
Aan de andere kant, hoeveel ijzersterke blogs met duizenden aanhangers zijn er niet? Wat moet ik daar dan tussen? Hoe kan ik me dan onderscheiden? Moet ik me wel onderscheiden?

Weet je wat? Het zal me een worst wezen.

Ga ik schrijven voor een afwezig publiek? wellicht
Ga ik mijn inspiratie verliezen en saaie stukjes schrijven? wie weet
Ga ik er voortijdig mee stoppen? misschien

Heb ik er zin in? Absoluut.

Maarten
[zend]